WAT SAMEN MET MIJ WORDT GEBOREN …

 

Ik zing van het gras, dat samen met mij wordt geboren op dit vrije moment, de fermenten bezing ik van kaas, van azijn, de geheime bloei van de eerste uitzaai, ik bezing het lied van de melk die, de uiers uit, wit valt in wit, ik bezing de groeisels van de veestal, de verse mest van de grote koeien met geur waaruit zwermen blauwe vleugels opvliegen.

 

Ik spreek zonder overgang van wat nu gaande is met de hommel en zijn honing, met het korstmos en zijn geluidloze ontkiemingen: als ononderbroken tam-tams luidt het komen en gaan, en komen de overdracht van leven aan leven brengen en ik raak geboren, geboren, geboren met al wat geboren wordt, ik ben één met het groeien, met het gedempte krioelen van alles wat om mij heen zich voortzet in opeengepakte vochten, in meeldraden, in tijgers, in sappen.

 

Ik behoor toe aan de vruchtbaarheid en ik zal groeien waar de levens groeien. Ik ben jong met de jeugd van het water, ik ben traag met de traagheid van de tijd, ik ben puur met de puurheid van de lucht, duister met de wijn van de nacht, en onbeweeglijk blijf ik pas wanneer ik zo mineraal ben dat ik zie noch hoor, en aan ontstaan en groeien geen deel meer heb.

 

Toen ik het woud had uitverkoren om van te leren hoe ik bestaan moet, blad na blad, heb ik nog meer lessen genomen, en leerde wortel te zijn, diepe poel, zwijgende aarde, glasheldere nacht en langzaam meer en meer: het hele woud.

Uit: Memorial de Isla Negra (1963)

Van Pablo Neruda uit: Uit een straat werd ik geroepen. [Chili Comitee Nederland]