Deel I

De ‘mens’ wordt geoordeeld, veroordeeld en de zwaarste straffen toebedacht, schuldig of onschuldig maakt niet uit, je kan ook gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plaats aanwezig zijn! Die intense, meedogenloze, dwangmatige, eisende en genadeloze veroordelingszucht, brengt mensen er toe, andere mensen te minachten, te vernederen, te kwellen, of ter dood te brengen. Dit gebeurde ‘toen’ en het gebeurde nog 2000 jaar lang, tot aan de dag van vandaag.

Het lijkt erop dat al die jaren, de ‘mens’ heeft zitten slapen. Rusteloos bezig met zijn of haar eigen hachje. Al eeuwenlang wordt die mens geknecht, gedomineerd, gebonden, geslagen, door zijn soortgenoten, en iedere keer weer laat die mens het gebeuren, dat zijn medemens wordt beledigd, geknecht, geslagen, ‘zij de mens’ laat het toe, dat ‘rechtvaardigheid’ enkel toegepast wordt als het zijn eigenbelang ten goede komt. Stromen bloed wordt vergoten, tranen wordt in machteloze woede ingehouden, lichamen worden bond en blauw geslagen, terwijl hele naties met stomheid geslagen moeten toekijken, via de media. Over grenzen heen worden ons de beelden voorgeschoteld, en dan om erger te voorkomen, mag er geen tegenactie ondernomen worden, zoals Christus ons heeft voorgehouden, want; anders breekt de hel los.

Wordt geen actie ondernomen, omdat Christus ons heeft gepredikt, de andere wang ook toe te keren, het kwaad niet met kwaad te vergelden, of omdat we te lui, traag of onverschillig zijn. En toch wordt door wereldleiders met afschuw uitgesproken, dat dit kwaad niet getolereerd mag worden en ten strengste afgekeurd. Hebben wij Christus dan verkeerd begrepen, toen Hij zich vrijwillig naar de slachtbank liet leiden? En ‘Hij’ die schreeuwende meute over zich heen kreeg, die scandeerden, weg met Hem, aan het kruis met Hem!

Christus nam, nadat Hij de vernederende gebeurtenis van Zijn gevangenneming, en de bijbehorende martelingen en stokslagen heeft ondergaan, het zware kruis op, om de vernederende gang naar de berg Golgotha op te gaan. Net zoals Christus, hebben vele mensen zulke beulsvernederingen moeten ondergaan.

Oh “Universele Liefdes Werkelijkheid”, laten wij; mensen van alle volken en talen, de handen in elkaar slaan, opdat wij zullen gaan doen, wat van ons verwacht kan worden. De gedachte dat dit lijden van ‘mensheid’ door de ‘mens’ nog eeuwen zal doorgaan, doet mij huiveren van schaamte. Schaamte van een zondelast die zwaar op de schouders van ‘alle’ mensen ligt en door allen meer of minder gedragen wordt. Die schuldenlast, waarvoor Christus gestorven is, kent geen rust, rusteloos gaan wij mensen door met het in stand houden van onrecht, onrechtvaardig gewin en heerszucht, door het brutaal toe/eigenen van eigendomsrecht, ten voordele van het eigen persoonlijke bezit, en welvaart, met een dwingende macht over hen die niets of minder hebben. Macht over anderen dat ‘hen’ schade toebrengt, of die hen ten onrechte op de knieën dwingt, of tot de bedelstaf brengt.

Laten wij naar het voorbeeld van Christus, elkààrs lasten verlichten in plaats van de ander zijn of haar last te verzwaren. Opdat de lijdende en strijdende mens, moge meeprofiteren van de zegevierende opgang die mensheid, in rechtvaardigheid, mededogen, en in gemeenschapszin zal kunnen bereiken. Het zijn ‘velen’ die nu nog niet kunnen inzien, dat ‘zij’ medeverantwoordelijk zijn, aan de gewelddadigheden, dat ‘mensheid’ overkomt, dat de onrechtvaardige verdeling van de goederen der aarde, van welzijn en welvaart, niet langer getolereerd en geaccepteerd kan worden.

Gisteren gebeurde het in de wereld van toen, heden in de wereld van vandaag, en morgen gebeurd het in de wereld van de toekomst! Als … wij vandaag niet beginnen met elkaar de vraag te stellen, hoe kan het anders?

Als ieder mens, zijn eigen ‘persoonlijke verantwoording’ neemt, die hij bij geboorte heeft meegekregen, dan is de “kruisweg van Christus” niet voor niets geweest.

Ook gisteren en vandaag is er weer een landenconflict ontstaan, deze keer in de Oekraïne, waar Russische separatisten menen, dat een deel van het land Rusland toebehoord, door kortzichtigheid en eigenbelang, grijpt een minderheid naar de wapens en denkt daarmee haar gelijk te krijgen, ten koste van landgenoten. En nu vandaag ten koste van onschuldige mensen die dachten veilig en comfortabel te kunnen overvliegen, 10 kilometer hoog, boven een gebied waar om de grond gestreden wordt. Door een stel fanatieke militanten, aanvallend, agressief en oorlogszuchtig, zijn zij, in staat gebleken, door onverantwoordelijk leidersgedrag van buurland Rusland, gewapend en meedogenloos een vliegtuig van de burgerluchtvaart te torpederen, waardoor een vliegtuig met 297 inzitten uit elkaar spatte. Meedogenloos, genadeloos geweld in de handen van een kleine agressieve groep, die het recht in eigen hand denkt te kunnen nemen door wapengeweld. Een groepje separatisten die door brute overmacht, met wapens, mitrailleurs en tanks, door haat/zaaiende campagnes een bepaald doel willen bereiken. De grenzen van fatsoen worden eerst door grove taal overschreden, en als dat niet helpt worden mensen gekidnapt, gemolesteerd of uit de weg geruimd. Allemaal strategieën van minderheden die door sektarisch geweld de normale gang van zaken willen ontregelen.

Al eeuwenlang reageert ‘de mens’ op dit fenomeen ‘niet’, uit angst of persoonlijk eigenbelang. Op wereldschaal spelen grondstoffen, belangen en handelsbelangen een rol, waardoor vaak geen oordeel wordt uitgesproken, of een handelswijze alleen maar wordt terechtgewezen, omdat men de verborgen oorzaak niet ter berde wil brengen. Zaken worden wel wereldkundig gemaakt door media, tv en internet, geschrokken en verontwaardigd reageert de ‘wereldopinie’ middels journalisten, kranten, Twitter en andere sociale-media, en daarna gaat ‘mensheid’ weer over naar de orde van de dag. Gelaten hoor je mensen zeggen, oh wat erg, verschrikkelijk, maar … we kunnen er niks aan doen, zucht, zucht.

En de machteloosheid van die leiders en de verantwoordelijken op allerlei posten en posities wordt iedere keer opnieuw tentoongespreid, op het wereldtoneel. En dan begint daardoor die machteloosheid van de wereldleiders een wrange nasmaak te krijgen, er zijn zoveel belangen mee gemoeid, dat iets met een simpel ‘ja’ akkoord niet tot stand kan komen, omdat de mensen aan de top gebonden zijn aan hun ‘eigen belang’ en de belangen van hun achterban. En zo zijn ook ‘Verenigde Staten’ met elkaar verbonden. Daardoor is mijn conclusie, kunnen er op deze manier er geen afspraken gemaakt worden die tot vrede, of wereldvrede kan leiden. Als het dan niet vanuit de ‘top’ naar omlaag kan, dan dient het van de laagte naar de hoogte te gaan.

Staat en kerk zijn al weer een aantal eeuwen van elkaar gescheiden, in de westerse wereld, en zo hoort het ook. Toch kan het ook zo zijn, dat religie “boven alle partijen uit” heel goed zijn rol kan spelen, in het krachtenveld van meningsverschillen, en ‘georganiseerd geweld’ uit. Dat ‘religie’ in de ware zin van het woord, geen ‘doelen’ kent, noch strategieën, maar puur door “Universele Liefde” kan wordt gestuurd en gekenmerkt. Wij bevinden ons in het christendom, en zijn in een christelijke cultuur grootgebracht, en dat maakt het mogelijk dat wij mensen uit West-Europa, een gezamenlijk ‘nee’ kunnen uitspreken tegen individueel belang of machtsmisbruik in onze eigen kring, en daarbuiten, en een ‘ja’ kunnen uitspreken voor een gezamenlijke toepassen van gerechtigheid, als het om onze persoonlijke verantwoordelijkheid gaat, vanuit onze levensovertuiging, als het om keuzes maken gaat in de wereld waarin wij ons bevinden.

Hoezo machteloos, sprakeloos, moedeloos? Als iedereen vanuit zijn eigen persoonlijke levensovertuiging, de handen ineen zou slaan door ja te zeggen ‘tegen’ onrecht, machtsvertoon en willekeur, zou ‘mensheid’ al een goede stap in de goede richting maken, door ‘saamhorigheid’.

Het is ‘mensheid’, dat op een moment toeschouwer wordt, hele volken en continenten, die sprakeloos, boos of juist; woede/loos toe zien, zich handenwringend beheersend, om het conflict niet te laten uitbreiden, zolang de ware toedracht niet bewezen is geworden, zolang het niet is geboekstaafd, mogen zij/wij niet spreken over misdadige bendes, zolang ‘deskundigen’, niet hebben geformuleerd, wat mensheid echter al heeft gezien en beoordeeld via media, tv en beelden op internet, is het wachten op acties die niet komen gaan. Beseffend dat die misdadige bendes ook maar pionnen zijn achter het theater van het wereldtoneel. Om het allemaal nog hectischer te maken, moeten wij toezien, dat een wereldleider als ene ‘Poetin’ de waarheid geweld aan doet, zijn geloofwaardigheid verkwanseld, door draaierij en regelrechte ontkenning.

Toch is het zo, naar mijn overtuiging, dat als wij “allen” stuk voor stuk, in staat zouden zijn, onze persoonlijke gehechtheden en belangen op te geven op mondiaal, nationaal en internationaal gebied, dat wij dan ‘allen’ in staat zullen zijn, wereldvrede realiseerbaar te maken. Dat betekent niet alleen dat de invloed van een volk groot is of kan worden, als het over vrede en veiligheid gaat, maar dat het ook een zinvolle betekenis kan hebben, als een alternatief op het God/denken. Eeuwenlang zijn we ervan uitgegaan dat “God/All/machtig” is, dat zonder Zijn All/Macht de wereld niet zou bestaan, en dat Hij Zijn ‘bedoeling’ heeft met, wat we “wereldkarma” noemen [wet van oorzaak en gevolg]. Het alternatief van dit Gods/denken, zou kunnen bestaan uit het besef: dat we terecht ons zullen moeten afvragen, is de Almacht van onze God, wel zo machtig als wij ons dat hebben voorgesteld? Zeker is dat ondanks dat; dat de ‘Allmacht’ van het positief denken van een heel volk zoals dat hierboven beschreven is, een niet weg te denken factor is, als het gaat over wat is de rol van de individuele mens binnen het sociale en maatschappelijke milieu, waarin hij leeft, en de rol die ‘zijn’ maatschappij speelt op het wereldtoneel betreffende handel en wandel en internationaal recht.

Niet oh wat erg, maar ‘ja’ hoe kunnen wij voorkomen, dat het niet weer gebeurd!

Een volk, een natie is in staat de ‘negatieve tendensen’ van nationale of internationale groeperingen een halt toe te roepen, mits ‘zij’, de vrijdenkende belangeloze individuele mens, dat willen, en er voor kiezen ‘daarvoor’ hun mond open te doen, niet alleen als een volgende catastrofe zich al weer heeft aangediend, maar vanaf nu, vanaf elk moment van de dagen die komen, daar is actie voor vereist, en een houding van waakzaamheid en oplettendheid.

Dat betekent echter ook, dat al die mensen die vandaag de dag getuigen zijn via, tv en media, dat zij weten van wat er op wereldschaal gebeurd, dat wij een pas op de plaats dienen te maken, en bewust uit roepen, “dit kan niet langer meer zo, ik roep een krachtig NEE uit”, en daar dient dan een krachtig JA, tegenover te staan, van: ik zal doen wat in ‘mijn’ vermogen ligt.

Als het grootste deel van de 17 miljoen ingezetenen in Nederland, simpelweg nee, zeggen, en zich actief opstellen door te doen, wat door hen gedaan kan worden, dan zal het zijn uitwerking op wereldschaal hebben, dat weet ik zeker, en het mag duidelijk zijn dat deze oproep niet alleen voor Nederlanders geldt.

God of Godheid, wordt door Islam extremisten misbruikt, en God kan wel eens door de ‘mensheid’ verkeerd zijn begrepen!

De kracht van een wereldomspannend geloof, kan de idee van een Gods ALL/machtige Werkelijkheid, werkelijkheid doen maken in onze verbeelding, in ons geloof, als mensen bereid zijn daar in te geloven. Als de mens daar niet meer in kan geloven blijft er van de verbeelding niet veel meer over. Ieder mens kan vanuit zijn autonomie de richting kiezen die hij/zij wil. Zo kan het ‘geloof’ vanuit een verlangende impuls, een werkelijkheid worden die nog niet bestaat, maar door zijn wil, wel tot stand worden gebracht. Dit kan echter alleen door een ‘samenwerkende drive’ gebeuren, een macht die werkzaam wordt door de samenhang van de ‘totaliteit’, van al die individuen. Dat is wat ik het ware geloof noem, wat ik bedoel, met een macht bezitten die alle persoonlijke belang overstijgt, allicht is dat symbolisch te vergelijken met het ‘opstandingsgeloof’ van het christendom.

In het christendom zijn we zo’n 2000 jaar er van overtuigd geweest, en evenzo in andere godsdiensten, dat God ons uiteindelijk zal bevrijden van conflicten, destrayeuse gebeurtenissen, en oorlogsactiviteiten, en dat HIJ ons zal welkom heten in het hemelse paradijs. Het zou wel eens kunnen zijn dat we dit verkeerd hebben begrepen, en dat ‘het geloof’ in God, ons wel een majesteitelijke samenhang heeft gegeven, of kan dat ons weer opnieuw geven, geven met het verbindende aspect, dat het de wereld kan bevrijden van destructiviteit, haat en winzucht, door het ‘geloof’ in ‘DatWatGodIs’.

En als; ‘DatWatGodIs’, “liefde” is, dan geloven wij dat “liefde” het bevrijdende element is, dat God is. En ‘liefde’ is in ons, en is beschikbaar voor en door alle mensen. En ‘dit’ betekent dat wij niet langer meer God hoeven af te smeken, de wereld te redden, maar dat wij ‘elkaar’, van gelaat tot gelaat, dienen af te smeken de wereld te redden, naar wat in ieder van ons vermogen ligt. Altijd heeft het ‘geloof’ ons geïnspireerd om de juiste ‘waarden’ en de juiste ‘woorden’ te vinden, en naar de ‘juiste’ waarheid te leven, en daar wil ik niets aan af doen, ‘dat’ heeft ons gebracht daar waar we nu zijn. Het is mijn inzien’s ‘nu’ van belang, dat wij dit geloof, het geloof van onze voorouders dat we eeuwenlang hebben beleden, achter ons laten, en ons meer gaan richten op het “lam/offer/schap’ van Christus, die ons een voorbeeld heeft gegeven, hoe aan het leven ‘menswaardig’ richting te geven is. Niet meer vanuit de stellige zekerheid, dat Gods/ALL/Macht, het stuur van mensheid in handen heeft, en dat Zijn Wijsheid ons wel redden zal.

Maar dat het inmiddels van ónze kennis, inzichten en wijsheid afhangt hoe het de wereld zal vergaan. God heeft inmiddels, al ik weet niet hoelang, alles uit handen gegeven, aan ons, wij, de mens, mensheid, dus ook aan die 17 miljoen Nederlanders, heeft Hij de mens, een eigen verantwoordelijkheid gegeven over hoe het verder moet met de schepping. Aan ‘allen’ niemand uitgezonderd is bij de geboorte ‘verantwoordelijkheid’ aangekleefd, betreffende het goede te doen en het kwade te laten.

Als wij, allen in staat zijn, om met duizend mensen, nee miljoenen mensen, ja met miljarden mensen, simpel te gaan zeggen vanuit de grond van ons hart en gedragen door een geloofsovertuiging, NEE deze gewelddadigheden kunnen niet meer langer, ik zeg NEE, en stel de vraag, wat kan ik zelf doen om een begin te maken met een ‘wereldbeweging’ die vrede en welzijn voor ‘allen’ verlangd. Een ‘vredesbeweging’ die al op vele locaties en onder verschillende benamingen, als wereldwijde bewegingen werkzaam zijn. Zoals de Verenigde Naties, Amnesty International, World Pease Vlame, Manifest van Compassie, zij kunnen het niet alleen af, zij dienen te worden ondersteund door miljoenen of miljarden steunbetuigingen. ‘Wij’ kunnen voor hen het cement zijn, waarop hun activiteiten en statements steunen. Wij, kunnen het speeksel zijn, van Christus Zijn genezingskracht, toen hij de blinde zijn ogen opende. De kracht van een wereldomspannend geloof kan alleen maar werkzaam zijn en blijven als velen er in geloven. En als wij dat ‘willen’ dan zullen wij het ook ‘kunnen’, en in staat zijn, dat waar Christus aan begonnen is tot een goed einde te brengen, en dat is; mensheid tot voltooiing brengen, de ‘zegevierende’ mens.