Deel I

Teilhard de Chardin heeft het over de binnenkant van de materie. Dat heeft mij nieuwsgierig gemaakt, naar hoe het zit met onze geest, in ons lichaam. Hoe geest en brein, het centrum van ons zenuwcentrum, en onze hersenen het samen doen, als wij nadenken, voelen, bewegen, weten en bewust zijn, van onszelf en weten wat we weten, en wat we doen. Nieuwsgierig naar wat en wie we zijn, wat is geest en hoe werkt het? Door wie en wat, worden wij beïnvloedt, als wij over onze ervaringen, verlangengs en ons ‘weten’ willen spreken?

In de gnostiek wordt beschreven dat ‘alle’ geest uit God geboren is, door emanatie, door het ‘licht’ dat de wereld het leven gegeven heeft. Die ‘geest’ zou een uitvloeisel van het scheppingsplan zijn, een creatief leerstellig begrip om het ontstaan van het leven op aarde te verklaren.

Als we ons zouden willen verdiepen, in wat is geest, en hoe werkt ‘geest’, en ons de vraag stellen, valt er iets te zeggen over hoe geest in ons brein werkt? Dan is het erg aantrekkelijk daar meer over te weten komen, via de ‘eonenhypothese’ van Jean E. Charon.

Alles wat wij om ons heen zien is gevormd door elektromagnetische kracht. Wil je deze wereld en haar ‘evolutie’ beter begrijpen, dan is een verkenningstocht door cellen, atomen en haar morfogenetische velden een onmisbaar gegeven.

Alle elektromagnetische interacties in deze wereld worden uitgevoerd door elektronen en lichtdeeltjes, de fotonen. De fotonen zijn ongetwijfeld de belangrijkste en meest mysterieuze elementaire deeltjes in dit heelal. Iets daarvan kwamen we al tegen bij de spletenproef van Young. Een lichtstraal ‘allemaal fotonen’ kun je het beste zien als een stroom van massaloze energie deeltjes. Elektronen zijn puntvormige deeltjes zonder volume, maar wel met een heel klein beetje massa (de massa van een elektron is ongeveer het 1800^ste deel van de massa van een proton of een neutron.) De term 'punt’: komt uit de wiskunde en duidt nu juist iets volkomen onstoffelijke aan. Met massa (ook vaak rustmassa genoemd, als de massa niet in beweging is) bedoelen we dat er een zekere hoeveelheid materie aanwezig is die in een aardse zwaartekrachtsfeer leidt tot een zeker gewicht. Om massa in beweging te krijgen, heb je een kracht nodig, met andere woorden, je moet ertegenaan duwen. Een kenmerk van materie is dat het altijd ruimte inneemt en dus altijd een zeker volume moet hebben, hoe gering ook. Een `puntvormig deeltje met een beetje massa' zou dus helemaal niet kunnen. Voorlopig gaan we uit van een elektron als een puntvormig deeltje met enige rustmassa, ook al lijkt dit een tegenspraak in zichzelf. G. Teule.